Αποτελεί την πλέον συχνή παραμορφωτική διαταραχή του άκρου ποδός κατά την οποία ο άξονας του μέγαλου δακτύλου φέρεται σε βλαισότητα ενώ παράλληλα ο άξονας του 1ου μεταταρσίου φέρεται σε ραιβότητα με προβολή της κεφαλής του στην έσω επιφάνεια του άκρου ποδός. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μεμονωμένη διαταραχή του μεγάλου δακτύλου του άκρου ποδόςαλλά για το αποτέλεσμα σειράς σύνθετων διαταραχών που αφορούν το σύνολο των ανατομικών δομών της 1ης ακτίνας του άκρου ποδός , δηλαδη του 1ου μεταταρσίου, των φαλαγγών του μεγάλου δακτύλου, των σησαμοειδών οστών και των τενόντων που καταφύονται στα οστά της 1ης ακτίνας του άκρου ποδός.
Διακρίνεται σε δύο τύπους :

• Την επίκτητη μορφή των ενηλίκων και τη νεανική
• Μορφή που εμφανίζεται σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες .

 

Η πάθηση προσβάλλει κατά κανόνα τις γυναίκες και σε ποσοστό 70% έχει κληρονομική προδιάθεση. Η κλινική εικόνα ποικίλει ανάλογα με το βαθμό της παραμόρφωσης . Επισκοπικά είναι εμφανής η παραμόρφωση σε βλαισότητα του μεγάλου δακτύλου και η ραιβοποίηση του 1ου μεταταρσίου , γεγονός που οδηγεί στην προβολή της κεφαλής του 1ου μεταταρσίου στην έσω επιφάνεια του άκρου ποδός .Πολλοί ασθενείς αναφέρουν ως πρώτο σημείο της νόσου τη δυσκολία χρήσης υποδημάτων και την εμφάνιση υπερκερατωσικού τήλου ύπερθεν της κεφαλής του 1ου μεταταρσίου. Η πρόοδος της νόσου οδηγεί σε εμφάνιση πόνου στην 1η μεταταρσιοφαλαγγική άρθρωση λόγω σταδιακής απώλειας της επαλληλίας των αρθρικών επιφανειών. Σε παραμελημένες περιπτώσεις το 2ο δάκτυλο μπορεί να εφιππεύει στο μεγάλο δάκτυλο καθιστώντας ακόμα δυσχερέστερη τη χρήση υποδημάτων.